Pinda
De pinda ook wel aardnoot of apennoot genoemd, is ondanks de naam geen noot in botanische zin, maar de vrucht van een tot de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae oftewel Fabaceae) behorende plant. Pinda's zijn bruin er zit een rood fliesje omheen. Dat heet de zaadlobbe. Veel mensen zijn allergisch voor pinda's dat is namelijk 2,7% van de wereld
Zoals bij andere planten bevindt de bloem zich bovengronds, en daaruit ontwikkelt zich na bevruchting een peul met meestal twee zaden. Daarna ondergaat de vrucht een bijzondere ontwikkeling: de stengel waaraan de peul groeit wordt langer en boort zich in de grond. Onder de grond rijpt de vrucht en gaat vervolgens, onder natuurlijke omstandigheden, over tot ontkieming.
De pindaplant is een eenjarige plant die afkomstig is uit Zuid-Amerika en door de Spanjaarden in de 16e eeuw in tropische en subtropische gebieden over de gehele wereld werd verspreid. In september en oktober worden de pindaplanten geoogst, waarna ze met de pinda's omhoog gelegd worden om te drogen. Uitgegraven pinda's bevatten 25-50% vocht en moeten indrogen tot 10% of minder voordat ze opgeslagen kunnen worden. Ongebrande (rauwe) pinda's kunnen gepeld en gegeten worden. Voor menselijke consumptie is het echter gebruikelijk de pinda's eerst te branden. In de winter kunnen ze ongepeld gebruikt worden om aan een snoer te rijgen voor de vogels.
De pinda's voor consumptie worden gepeld en kort geblancheerd zodat het vliesje loslaat. Hierna worden ze gebrand of vermalen tot pindakaas. Ook pindasaus wordt van pinda's gemaakt. Pinda's worden zowel in zoete als in hartige gerechten gebruikt, of los gegeten, vaak gesuikerd of bestrooid met zout. Ook worden ze veel verwerkt in koekjes, borrelnootjes en andere snacks.