Slag om Stalingrad

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Slag om Stalingrad

Bundesarchiv Bild 183-P0613-308, Russland, Kesselschlacht Stalingrad.jpg

Stalingrad 1943, om iedere centimeter van de stad wordt gevochten.
Datum 23 augustus 1942 - 2 februari 1943
Locatie Stalingrad (tegenwoordig Wolgograd), Sovjet-Unie
Overwinning voor De Sovjet-Unie
Resultaat
Strijdende partijen
Sovjet-Unie Asmogendheden
Flag of the Soviet Union.svg Sovjet-Unie Flag of Germany (1935–1945).svg Duitsland
Roemenië Roemenië
Flag of Italy (1861-1946) crowned.svg Italië
Flag of Hungary (1915-1918, 1919-1946).svg Hongarije
Flag of Croatia (1941–1945).svg Kroatië
Leiders
Vasili Tsjoejkov
Aleksandr Vasilevski
Georgi Zjoekov
Semjon Timosjenko
Konstantin Rokossovski
Rodion Malinovski
Andrej Jeremenko
Adolf Hitler
Friedich Paulus
Erich von Manstein
Hermann Hoth
Petre Dumitrescu
Constantin Constantinescu
Italo Gariboldi
Gusztav Jany
Viktor Pavičić
Troepensterkte
1,7 miljoen manschappen 850.000 manschappen
Verliezen
750.000 doden, gewonden of krijgsgevangen militairen
Meer dan 40.000 burgers gedood.
740.000 dode of gewonde militairen
110.000 krijgsgevangen militairen.
Portaal Portal.svg Geschiedenis

De Slag om Stalingrad (augustus 1942 - februari 1943) was de slag tussen de Sovjet-Unie en nazi-Duitsland om de stad Stalingrad. De Duitse nederlaag staat bekend als het keerpunt in de Tweede Wereldoorlog.

De Duitse aanval op Rusland

In juni 1941, toen de Tweede Wereldoorlog in volle gang was, viel Duitsland de Sovjet-Unie binnen (operatie Barbarossa). Het hoofddoel was het communisme, dat zijn oorsprong had in Rusland, te vernietigen. Volgens Adolf Hitler, destijds president van nazi-Duitsland, was dat communisme de bron van alle kwaad. Tegelijk wilde hij zich meester maken van de Russische grondstoffen zoals olie en ijzererts. Die moesten worden gebruikt voor de Duitse oorlogsindustrie. De Russische militaire kracht schatte hij niet hoog in. "We hoeven maar één trap tegen de deur te geven en het hele vermolmde gebouw stort als een kaartenhuis ineen! Binnen vier weken is de zaak geklaard!" zo betoogde hij. En inderdaad verliep de Duitse opmars voorspoedig. Maar toch niet zo snel als Hitler had gedacht. Na een paar maanden stonden de Duitse troepen voor de twee grootste Russische steden, Moskou en Leningrad (zoals Sint-Petersburg toen heette). Toen viel de ontzettend koude Russische winter in, veel tanks en geschut liep vast. Toen de winter eindelijk voorbij was startten de Russen een tegenaanval. Vanaf dat moment boekte de Russen veel succes en waren de Duitsers steeds meer gedwongen zich terug te trekken.

Opmars naar Stalingrad

Pas in het voorjaar van 1942 werd de opmars voortgezet, alhoewel de Duitsers er niet in slaagden Moskou en Leningrad te veroveren. Het offensief (de aanval) boog af in zuidelijke richting, naar de stad Stalingrad, het laatste grote Russische bolwerk. Was Stalingrad eenmaal gevallen, dan zou de Russische overgave definitief een feit zijn, zo was de Duitse verwachting.

Stalingrad, een grote Russische industriestad in Zuidoost-Rusland aan de Wolga, was genoemd naar de communistische Russische dictator Stalin, de toenmalige heerser van de Sovjet-Unie. Er was collega-despoot Hitler dan ook alles aan gelegen om juist die stad in bezit te nemen. Maar met hetzelfde fanatisme, waarmee de Duitsers aanvielen, verdedigden de Russen zich.

De Slag om Stalingrad

Het Duitse 6de leger, 300.000 man sterk, geleid door generaal Friedrich Paulus, was eind augustus 1942 tot aan de Wolga ten noorden van Stalingrad opgerukt, was de stad binnengedrongen en had er grote delen van bezet. Toen viel de winter in en dat werkte, zoals een jaar eerder, in Russisch voordeel. Eind november werd het Duitse leger door een Russisch tegenoffensief omsingeld. Andere Duitse troepen probeerden de ring te doorbreken, maar dat mislukte. De bevoorrading door de lucht van het ingesloten Duitse leger werd steeds moeilijker, omdat de Russen steeds meer vliegvelden in de omgeving in handen kregen. Ten slotte werd de situatie voor de Duitsers uitzichtloos. Generaal Paulus moest onder de steeds toenemende druk van de Russen met het grootste deel van zijn troepen op 31 januari 1943 capituleren (zich overgeven). De rest van het leger volgde op 2 februari 1943. Van het 6de Duitse leger was ongeveer de helft gesneuveld, velen bezweken later nog aan hun verwondingen. Enige tienduizenden gewonden konden nog tijdig door de lucht worden afgevoerd. Uiteindelijk raakten 90.000 man in Russische krijgsgevangenschap. Daarvan keerden er na 1945 maar 6.000 naar Duitsland terug, de laatsten pas 10 jaar later.

De Russische overwinning in Stalingrad betekende definitief het einde van de Duitse opmars en het begin van de Duitse terugtocht, die ruim twee jaar later zou eindigen met de algehele Duitse capitulatie.

Nog even Stalingrad

In 1961, acht jaar na de dood van Jozef Stalin, werd Stalingrad herdoopt in Wolgograd (Wolgastad), omdat Stalin inmiddels in de Sovjet-Unie als een massamoordenaar werd beschouwd. Maar ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van de Russische overwinning mocht de stad zich op 2 februari 2013 één dag lang weer Stalingrad noemen.

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Slag_om_Stalingrad&oldid=775094"