Poolvos

Poolvos algemeen

De poolvos is een zoogdier die behoort tot de familie van de hond achtigen. Het is een vos die zich erg heeft aangepast aan het leven op de toendra. Vaak plaatste onderzoekers ze in een apart geslacht: Alopex. De poolvos word 30 centimeter hoog en kan 2 tot 6 kilo zwaar worden waarvan de staart 25 tot 40 centimeter lang is. De vrouwtjes zijn over het algemeen kleiner dan de mannetjes. Mannetjes worden 55 tot 75 centimeter lang vrouwtjes 50 tot 65 centimeter lang. De kleur van de vacht ligt aan het seizoen. Als het zomer is is de vacht grijs/bruin en in de winter is de vacht spierwit. Je hebt ook nog blauwvossen, ze blijven het hele jaar door grijzig bruin maar krijgen ‘s winters een blauwere vacht. Zo’n 5% van alle poolvossen zijn blauwvossen. De poolvos verschilt van de andere vossen doordat ze een kortere neus en snuit hebben. Ook hebben ze een dikkere vacht en een ronde kop. De soortnaam van de Poolvos: “Lagopus” betekent konijnenpoot, deze naam komt omdat hij harige voetzolen heeft. Nu volgt de taxonomische indeling van de Poolvos: Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Carnivora (Roofdieren) Familie: Canidae (Hondachtigen) Geslacht: Vulpes.

Wat eet een poolvos?

Poolvossen eten bijna alles. Maar wat ze toch het liefst eten zijn: vogels, eieren, kleine zoogdieren de kleien zoogdieren zijn: sneeuwhazen lemmingen woelmuizen. Maar ook eten ze bessen,planten, zeewier en ander plantaardig voedsel. Wat vaak gebeurt in de winter is dat ze ijsberen volgen in de hoop iets van hun prooi mee te kunnen pikken. Het zijn eigenlijk dus hele slimme dieren. Als er dan helemaal geen voedsel te vinden is op wat voor een manier dan ook dan eten ze ook wel eens de uitwerpselen van rendieren. In de zomer verstoppen poolvossen voedsel, bijvoorbeeld onder rotsen. In de winter kunnen de poolvossen hier dan weer van eten. Met het zoeken naar eten is het dier zowel ‘s nachts als overdag actief. Wat ook een aantrekkelijk hapje voor de poolvos is zijn de jongen van de ringelrob, als de moeder even voedsel zoeken is komen de poolvossen en die gaan het hol in de jonge ringelrobben zijn dan hulpeloos. Als er ’s winters voedselschaarste aanbreekt trekken de Poolvossen naar voedselrijke gebieden. Bijvoorbeeld de kust of zuidelijker gelegen gebieden. Ze kunne dan wel honderden kilometers ver trekken alleen of in groepen. Op zo’n lange reis eten ze vooral aas (bijvoorbeeld resten van ijsberen of zeehonden) maar ook eten ze aangespoelde vis en andere schelpdieren.