Unie van Kalmar

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Unie van Kalmar bestond tussen 1397 en 1523. Tijdens deze periode waren Denemarken, Noorwegen en Zweden verenigd onder één vorst, terwijl het aparte koninkrijken bleven (een personele unie). Daarnaast vielen de Noorse koloniën IJsland, Groenland, de Faeroër, de Shetlandeilanden, de Orkney-eilanden, de Zweedse koloniën in Finland en de Deense gebieden in Sleeswijk-Holstein ook onder de unie.

De unie is vernoemd naar de plaats waar deze ontstaan is; het Kalmar slott in Denemarken. De Deense koningin Margareta I was de stichter van de Unie van Kalmar. Denemarken was het belangrijkste land binnen de unie. Zo lag de hoofdstad ook in het land. Zweden raakte hierdoor ontevreden en kwamen in opstand. In 1523 stapten zij uit de unie en kozen Gustaaf I als hun koning. In feite hield de Unie van Kalmar daardoor op te bestaan. Noorwegen en Denemarken vormden in 1536 het koninkrijk Denemarken en Noorwegen (of Denemarken-Noorwegen), wat gezien werd als de voortzetting van de Unie van Kalmar.

Koningen

Hieronder een overzicht van de koningen. De jaartallen kunnen iets verschillen per koninkrijk door verschillende troonswisselingen. Ook hadden de koningen in Zweden en Noorwegen meestal een regent die het koninkrijk voor hen bestuurden. De koningen verbleven namelijk zelf in Denemarken.

• Margaretha I (1397-1412)
• Erik VII (1412-1439)
• Christoffel III (1440-1448)
• Christiaan I (1448-1481)
• Johan (1481-1513)
• Christiaan II (1513-1521)