Gebruiker:Mike1023/Kladblok: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Infobox politieke partij |
{{Infobox politieke partij |
||
| − | | naam = |
+ | | naam = Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV) <br> ''Parti de la Liberté et du Progrès'' (PLP) |
| afbeelding = |
| afbeelding = |
||
| − | | oprichting = |
+ | | oprichting = 1961 |
| − | | opheffing = |
+ | | opheffing = 1972 (Waalse afdeling) <br> 1992 (Vlaamse afdeling) |
| actief in = {{BE}} |
| actief in = {{BE}} |
||
| − | | richting = [[ |
+ | | richting = [[rechts (politiek)|Centrumrechts]] |
| − | | stroming = [[Liberalisme]] <br> [[Klassiek liberalisme]] <br> [[ |
+ | | stroming = [[Liberalisme]] <br> [[Klassiek liberalisme]] <br> [[Neoliberalisme]] |
| presidentskandidaat = |
| presidentskandidaat = |
||
| president = |
| president = |
||
| vicepresidentskandidaat = |
| vicepresidentskandidaat = |
||
| vicepresident = |
| vicepresident = |
||
| − | | oprichter = |
+ | | oprichter = [[Omer Vanaudenhove]] |
| partijleider = |
| partijleider = |
||
| partijvoorzitter = |
| partijvoorzitter = |
||
| Regel 51: | Regel 51: | ||
| beneuxpartij = |
| beneuxpartij = |
||
| europesepartij = |
| europesepartij = |
||
| − | | internationaal = |
+ | | internationaal = [[Liberale Internationale]] |
| partijkleur = 3C40D2 |
| partijkleur = 3C40D2 |
||
| − | | voorgaand = |
+ | | voorgaand = [[Liberale Partij (België)|Liberale Partij]] |
| + | | opvolgend = [[Open Vlaamse Liberalen en Democraten|Vlaamse Liberalen en Democraten]] (VLD) <br> [[Parti réformateur libéral]] (PRL) |
||
| − | | opvolgend = |
||
| fusie = |
| fusie = |
||
| − | | opgegaan = |
+ | | opgegaan = |
| afsplitsing = |
| afsplitsing = |
||
| afgesplitst = |
| afgesplitst = |
||
| voortzetting = |
| voortzetting = |
||
}} |
}} |
||
| − | De ''' |
+ | De '''Partij voor Vrijheid en Vooruitgang''' ('''PVV'''), of in het [[Frans]]: ''Parti de la Liberté et du Progrès'' (PLP), was een [[België|Belgische]] politieke partij. De PVV-PLP werd opgericht in 1961 als opvolger van de [[Liberale Partij (België)|Liberale Partij]]. De nieuwe liberale partij moest conservatieve en gematigde kiezers meer aanspreken. |
| + | De PVV-PLP was rechtser dan de Liberale Partij op economisch vlak. De partij stond voor lagere belastingen, een kleine rol voor de overheid, [[vrijhandel]] en Europese samenwerking. In 1972 werden de Vlaamse en Franstalige afdeling twee aparte partijen. De Vlaamse afdeling behield zijn naam, terwijl de Franstalige afdeling verder ging onder de naam [[Parti réformateur libéral]] (PRL). Dit was de voorloper van de [[Mouvement Réformateur]] (MR). Hierdoor was de PVV vanaf 1972 alleen in Vlaanderen actief. De partij begon toen ook de [[Vlaamse Beweging]] meer te omarmen en werd voorstander van het [[federalisme]]. In 1992 werd de PVV omgedoopt in de ''Vlaamse Liberalen en Democraten'' (VLD). Tegenwoordig staat deze partij bekend als de [[Open Vlaamse Liberalen en Democraten]] (Open Vld). |
||
| − | De partij leverde een belangrijke bijdrage aan de Belgische politiek. Ook verschillende Belgische premiers waren lid van de Liberale Partij, zoals [[Walthère Frère-Orban]] en [[Charles Rogier]]. De liberalen maakten zich sterk voor [[vrijhandel]] en een strikte [[scheiding tussen kerk en staat]]. Zo vonden zij dat er geen religieus onderwijs met gemeenschapsgeld betaald mocht worden. In 1961 ging de partij op in de [[Partij voor Vrijheid en Vooruitgang]] (PVV). Tien jaar later splitste deze partij weer in Vlaamse en Franstalige partij. De [[Open Vld]] en de [[Mouvement Réformateur]] (MR) zijn de politieke nakomelingen van de Liberale Partij. |
||
| + | |||
| + | De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang heeft aan verschillende regeringen meegedaan, maar nooit een premier geleverd. [[Willy De Clercq]] en [[Guy Verhofstadt]] waren bekende gezichten van de partij. |
||
==Geschiedenis== |
==Geschiedenis== |
||
| − | === |
+ | ===Ontstaan=== |
| − | [[Bestand:Bruxelles_à_travers_les_âges_(1884)_(14577138309).jpg|left|300px|thumb|De Liberale Partij wordt opgericht in de Gothische Zaal van het [[stadhuis van Brussel]].]] |
||
| − | Tijdens de [[Belgische Revolutie]] waren zowel de liberalen als de katholieken tegen de Nederlandse koning. Zij hadden hier elk hun eigen redenen voor, maar besloten samen te werken. Met succes wisten zij België onafhankelijk te maken. Zij bleven samenwerken in de jaren na de Belgische Revolutie. Dit wordt het [[unionisme (Nederlanden)|unionisme]] genoemd. Hoewel de katholieken een meerderheid hadden, vormden zij regeringen met de liberale minderheid. Dit leidde tot verschillende [[compromis]]sen. Zo kregen de liberalen een redelijk liberale [[grondwet]] voor die tijd. De katholieken mochten weer het onderwijs regelen. |
||
| + | ===Splitsing in 1972=== |
||
| − | In de jaren 1840 ontstond er meer weerstand tegen het unionisme. De liberalen wilden namelijk meer vrijheid, terwijl de katholieken dit niet wilden. De liberalen besloten daarom een eigen partij op te richten. In 1846 werd de Liberale Partij opgericht in het [[stadhuis van Brussel]]. De liberalen schreven ook een [[verkiezingsprogramma]]. Hierin stond onder meer dat: |
||
| − | * Zij streefden naar meer vrijheid, zoals een grotere [[vrijheid van meningsuiting]] en [[persvrijheid]]. |
||
| − | * Zij wilden publieke scholen. In die tijd werd het onderwijs door de kerk geregeld. |
||
| − | * Zij wilden de leefomstandigheden van arbeiders verbeteren. |
||
| − | * Zij wilden een kieshervorming, waardoor meer mensen zouden kunnen stemmen. |
||
| + | ===In Vlaanderen=== |
||
| − | ===Hoogtepunt van het liberalisme=== |
||
| − | De Liberale Partij behaalde bij de verkiezingen van 1847 meteen al een grote overwinning. Hierdoor kon er een liberale regering onder [[Charles Rogier]] gevormd worden. Deze regering kon echter weinig uitvoeren, aangezien één jaar later grote onrust in Europa ontstond. In Parijs was de [[Februarirevolutie (1848)|Februarirevolutie]] uitgebroken. De Franse koning moest aftreden en de republiek werd uitgeroepen. Ook in Duitsland, Nederland, Hongarije en Oostenrijk was het onrustig. In België waren er slechts kleine opstanden, maar deze zorgden wel voor angst bij zowel de liberalen als katholieken. Zij besloten samen te werken om enkele veranderingen door te voeren. Zo werd het [[censuskiesrecht]] verlaagd, waardoor meer mensen konden stemmen. Door de samenwerking werd de partij als gematigd gezien. De liberalen keerden zich namelijk af tegen geweld en revolutie. |
||
| − | [[Bestand:Walthère_Frère-Orban_(1812-1896).jpg|right|300px|thumb|[[Walthère Frère-Orban]]]] |
||
| − | Tijdens de verkiezingen van 1852 konden nieuwe groepen mensen gaan stemmen. Zij stemden meestal op de Liberale Partij, waardoor de steun voor deze partij groeide. De partij was vooral populair onder ondernemers, werkgevers, handelaars en in industriële gebieden en steden. De partij steunde de [[Industriële Revolutie]], [[vrijhandel]] en meer vrijheden. Tussen 1852 en 1884 wordt daarom ook gesproken van het ''triomf van het liberalisme'' of de ''Liberale hegemonie''. België werd tijdens deze periode geleid door vrijwel alleen liberale regeringen. Naast Charles Rogier waren ook [[Henri de Brouckère]] en [[Walthère Frère-Orban]] premier. Frère-Orban zou tijdens deze periode een grote invloed hebben op de Liberale Partij. |
||
| − | |||
| − | De liberalen wilden de rol van religie binnen de overheid beperken. Zo wilden de liberalen dat er geen overheidsgeld naar religieus onderwijs ging. In 1850 hadden de liberalen al een wet ingevoerd waardoor het publiek onderwijs werd uitgebreid. Onder Frère-Orban werden de regels voor religieuze aangescherpt. Zo moesten onderwijzers op alle scholen een diploma van een publieke school bezitten. Ook mochten godsdienstlessen alleen buiten schooltijd plaatsvinden. Katholieke liberalen begonnen de Liberale Partij daarom als te radicaal te zien. Zij begonnen in plaats daarvan op de Katholieke Partij te stemmen. De liberalen verloren in de jaren 1880 steeds meer steun. |
||
| − | |||
| − | De liberalen kwamen in de begindagen voor de rechten van arbeiders op. Later verdween dit meer naar de achtergrond. Arbeiders konden toentertijd niet stemmen. Zij verenigden zich in 1885 als de [[Belgische Werkliedenpartij]] (BWP), de eerste [[socialisme|socialistische]] partij van België. De BWP organiseerde samen met [[vakbond]]en stakingen. Na een grote staking in 1893 werd uiteindelijk het [[algemeen meervoudig stemrecht]] doorgevoerd. Alle mannelijke burgers van 25 jaar en ouder konden stemmen. Wel kregen mannelijke kiezers met extra bezittingen twee of drie stemmen. Voor de Liberale Partij betekende deze wijziging het definitieve einde van hun hegemonie. Radicale kiezers gingen naar de BWP, terwijl conservatieve kiezers naar de Katholieke Partij gingen. |
||
| − | |||
| − | ===Derde partij van België=== |
||
| − | [[File:Liberale_Partij_(België),_1938.jpg|left|250px|thumb|Een verkiezingsposter van de Liberale Partij uit 1938]] |
||
| − | De Liberale Partij was aan het einde van jaren 1890 verdeeld tussen progressieve en conservatieve liberalen. Veel christenen en arbeiders waren overgestapt naar de [[Katholieke Partij]] en de [[Belgische Werkliedenpartij]]. De Katholieke Partij was verreweg de grootste geworden met de liberalen op de tweede of derde plaats. De progressieve liberalen waren het einde van de 19e eeuw zelfs afgesplitst als de "Progressieve Partij". In 1899 wist [[Paul Heymans]] de partij weer te verenigen. |
||
| − | |||
| − | De liberalen merkten dat zij veel overeenkomsten met de socialisten hadden. Zo waren beide partijen tegen het algemeen meervoudig kiesrecht. Zij wilden dat alle stemmen evenveel meetelden ongeacht de lonen of het vermogen. Naast het [[algemeen enkelvoudig stemrecht]] wilden zij ook de [[leerplicht]] invoeren, het onderwijs verbeteren en [[pensioen]]en voor alle werknemers. In 1912 sloten de Liberale Partij en de Belgische Werkliedenpartij een [[kartel]]. In 1919 werd het algemeen enkelvoudig stemrecht ingevoerd. Hierdoor telde elke stem maar één keer mee. Toch kon het kartel niet de absolute meerderheid van de Katholieke Partij doorbreken. |
||
| − | |||
| − | Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] besloten de katholieken, liberalen en socialisten om samen te werken tegen de Duitse invasie. Zij vormden één oorlogsregering. In de jaren na de oorlog eindigden de liberalen opnieuw in de oppositie. Dit veranderde in de jaren 1930. De katholieken verloren steeds meer zetels, terwijl de [[Kommunistische Partij van België]] (KBP), de fascistische partij [[Rex (politieke partij)|Rex]] en het [[Vlaamsch Nationaal Verbond]] (VNV) steeds meer zetels wonnen. De liberalen waren tegen alle drie de groepen. Hierdoor hielpen zij samen met de socialisten de Katholieke Partij aan een meerderheid. |
||
| − | |||
| − | ===Tweede Wereldoorlog en wederopbouw=== |
||
| − | In 1940 vielen de nazi's België binnen. De Belgische regering vluchtte naar Frankrijk en later naar Londen. De Liberale Partij was onderdeel van het oorlogskabinet van [[Hubert Pierlot]]. Ook werden veel liberalen onderdeel van het verzet. Dit deden zij met gevaar voor eigen leven, aangezien zij vervolgd of vermoord konden worden. De liberale minister [[Victor De Laveleye]] maakte in 1941 het V-teken met zijn vingers. Deze "V" stond zowel voor het Franse woord "Victoire" (overwinning) als het Nederlandse woord "vrijheid". Het V-teken werd later een teken van het verzet tegen de nazi's. |
||
| − | [[File:Liberale_verkiezingsaffiche,_1958_-_Campaign_poster,_Belgian_Liberal_Party,_National_elections_1958_(30533323910).jpg|right|300px|thumb|Verkiezingsposter uit 1958]] |
||
| − | In 1946 werden voor het eerst weer verkiezingen gehouden. Tegen de verwachting in behaalden de liberalen zelfs 16 zetels (de helft ten opzichte van 1939). Hierdoor werden de liberalen de vierde partij achter de katholieken, socialisten en communisten. Ondanks het verlies van zetels doen de liberalen aan verschillende regeringen mee. Ze zijn betrokken bij het ontstaan van de [[verzorgingsstaat]] en het [[vrouwenkiesrecht]]. De liberaal en feministe [[Jane Brigode]] zou in 1945 tot eerste vrouwelijke partijvoorzitter van de Liberale Partij en België verkozen worden. |
||
| − | |||
| − | De partij raakte echter verdeeld over de [[koningskwestie]]. Een deel van de liberalen wilden niet dat [[Leopold III van België|Leopold III]] zou terugkeren naar België, terwijl een ander gedeelte dat wel wilde. De kwestie zorgde er uiteindelijk voor dat de [[Christelijke Volkspartij]] (CVP) een absolute meerderheid kreeg. Dit zorgde weer tot woede bij de liberalen, aangezien de partij ook het religieus onderwijs ging subsidiëren. Dit leidde tot een nieuwe [[schoolstrijd (België)|schoolstrijd]]. |
||
===Einde=== |
===Einde=== |
||
| − | De Liberale Partij bleef na de oorlog steken op minder dan 30 zetels. In 1961 besloot de partij zich daarom te moderniseren. Onder voorzitter [[Omer Vanaudenhove]] wordt de partij omgetoverd in de [[Partij voor Vrijheid en Vooruitgang]] (PVV) of ''Parti de la Liberté et du Progrés'' in het [[Frans]]. De PVV was niet meer uitgesproken voor een strikte scheiding tussen kerk en staat. Hiermee probeerden zij christendemocratische kiezers aan te spreken. Tijdens de verkiezingen van 1965 groeide de partij zelfs van 20 naar 48 zetels. |
||
| − | |||
| − | De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang was eerst een nationale partij. In 1972 wordt de partij in een Franstalige en Vlaamse vleugel gesplitst. De Vlaamse vleugel bestaat tegenwoordig onder de naam [[Open Vlaamse Liberalen en Democraten]] (Open Vld). De Franstalige vleugel heet tegenwoordig [[Mouvement Réformateur]] (MR). Nog altijd worden deze twee partijen als de "liberalen" aangeduid. |
||
==Ideologie== |
==Ideologie== |
||
| − | De Liberale Partij was tijdens de 19e eeuw eerder een beweging dan één partij. Het bestond uit progressieve, conservatieve en gematigde liberalen. Zij waren het lang niet altijd eens met elkaar, maar hadden een aantal gemeenschappelijke punten waarin zij zich konden vinden. De liberalen waren in de 19e eeuw antiklerikaal. Dit wil zeggen dat zij een strikte [[scheiding tussen kerk en staat]] wilden. Zo wilden zij niet het vrij onderwijs (scholen met een religieuze grondslag) met overheidsgeld betaald werden. In plaats daarvan vonden zij dat er alleen openbaar onderwijs (scholen zonder religieuze grondslag) door de overheid betaald kon worden. Hierin verschilden zij het meest van de [[Katholieke Partij]]. |
||
| − | |||
| − | De liberalen waren daarbuiten ernstig verdeeld over zaken als arbeidersrechten, de [[Vlaamse Beweging]] en het [[vrouwenkiesrecht]]. Er waren progressieve liberalen die de situatie van de arbeiders wilden verbeteren. Ook waren er liberalen die voorstander van het vrouwenkiesrecht waren. Daartegenover stonden weer conservatieve liberalen die dit absoluut niet wilden. De liberalen waren in het algemeen voorstander van [[vrijhandel]]. Zij wilden de markt het werk laten doen en zo min mogelijk overheidsbemoeienis en [[importrechten]]. Tijdens de 20e eeuw werd de Liberale Partij een stuk progressiever. Na de Tweede Wereldoorlog was de partij ook meer [[sociaalliberalisme|sociaalliberaal]]. Ze waren voorstander van de [[verzorgingsstaat]] en een bepaalde mate van overheidsbemoeienis. Toch wilden zij ook lagere belastingen en richtten zich vooral op de [[middenklasse]]. |
||
| − | |||
| − | Tot aan 1950 waren de liberalen nog erg Fransgezind. Dit kwam doordat de liberalen veel aanhang in Wallonië en Brussel hadden. Zij zagen de Vlaamse Beweging als gevaar voor het voorbestaan van België. Toch waren er ook Vlaamsgezinde liberalen binnen de partij die streden voor de rechten van Nederlandstaligen. Een voorbeeld hiervan is de Antwerpse liberaal [[Louis Franck]]. Hij was onderdeel van de [[drie kraaiende hanen]] die streden voor een Nederlandstalige universiteit. De partij bleef tot aan het einde in 1961 verdeeld over deze kwesties. |
||
| + | ==Verkiezingsresultaten== |
||
| − | ==Resultaten== |
||
| − | Hieronder vindt je een overzicht van de zetelaantallen van de Liberale Partij in de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]]. De partij was ook vertegenwoordigd in de [[Senaat (België)|Senaat]]. Tot aan de jaren 1920 had de Liberale Partij geen partijvoorzitter. Toch kunnen personen als Rogier en Frère-Orban als partijvoorzitters gezien worden. In de 20e eeuw werkte de Liberale Partij samen met de [[Belgische Werkliedenpartij]]. In een aantal kiesdistricten deden zij mee onder één lijst (partijkartel). De zetels van dit kartel zijn niet opgenomen in onderstaande lijst. |
||
| − | [[Bestand:Charles_Rogier_(02).jpg|right|300px|thumb|[[Charles Rogier]] was tussen 1847 en 1852 premier van België.]] |
||
| − | [[File:Liberale_verkiezingsaffiche,_1925_-_Campaign_poster,_Belgian_Liberal_Party,_National_elections_1925_(30696258946).jpg|right|300px|thumb|Verkiezingsposter uit 1925 laat de verschillende kandidaten van de partij zien.]] |
||
| − | [[File:Verkiezingsaffiche,_1946_-_Campaign_poster,_Belgian_Liberal_Party,_National_elections_1946_(30644844891).jpg|right|300px|thumb|Verkiezingsposter uit 1946. Deze poster was gericht tegen de [[Christelijke Volkspartij (België)|Christelijke Volkspartij]] (CVP), de opvolger van de Katholieke Partij. Volgens de liberalen zouden veel [[collaborateur]]s zich hebben aangesloten bij de CVP.]] |
||
| − | {| class="wikitable" |
||
| − | |- |
||
| − | ! Jaar || Partijvoorzitter || Zetels || +/- |
||
| − | |- |
||
| − | | 1848 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|83|108|blue}} || +83 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1850 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|69|108|blue}} || -14 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1852 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|57|108|blue}} || -12 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1854 || [[Henri de Brouckère]] || {{Percentagebalk|54|108|blue}} || -3 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1856 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|45|108|blue}} || -9 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1857 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|70|108|blue}} || +25 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1859 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|69|116|blue}} || -1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1861 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|66|116|blue}} || -3 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1863 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|59|116|blue}} || -7 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1864 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|64|116|blue}} || +5 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1866 || [[Charles Rogier]] || {{Percentagebalk|70|122|blue}} || +6 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1868 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|72|122|blue}} || +2 |
||
| − | |- |
||
| − | | Juni 1870 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|61|122|blue}} || -11 |
||
| − | |- |
||
| − | | Augustus 1870 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|52|124|blue}} || -9 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1872 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|53|124|blue}} || +1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1874 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|56|124|blue}} || +3 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1876 || [[Wlathère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|57|124|blue}} || +1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1878 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|72|132|blue}} || +15 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1880 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|74|132|blue}} || +2 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1882 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|79|138|blue}} || +5 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1884 || [[Walthère Frère-Orban]] || {{Percentagebalk|52|138|blue}} || -27 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1886 || Onbekend || {{Percentagebalk|40|138|blue}} || -12 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1888 || Onbekend || {{Percentagebalk|40|138|blue}} || = |
||
| − | |- |
||
| − | | 1890 || Onbekend || {{Percentagebalk|44|138|blue}} || +4 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1892 || Onbekend || {{Percentagebalk|60|152|blue}} || +16 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1894 || Onbekend || {{Percentagebalk|17|152|blue}} || -43 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1896 || Onbekend || {{Percentagebalk|13|152|blue}} || -4 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1898 || Onbekend || {{Percentagebalk|13|152|blue}} || = |
||
| − | |- |
||
| − | | 1900 || Onbekend || {{Percentagebalk|31|152|blue}} || +18 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1902 || Onbekend || {{Percentagebalk|20|162|blue}} || -11 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1904 || Onbekend || {{Percentagebalk|22|166|blue}} || +2 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1906 || [[Paul Hymans]] || {{Percentagebalk|15|166|blue}} || -7 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1908 || Onbekend || {{Percentagebalk|15|166|blue}} || = |
||
| − | |- |
||
| − | | 1910 || Onbekend || {{Percentagebalk|15|166|blue}} || = |
||
| − | |- |
||
| − | | 1912 || Onbekend || {{Percentagebalk|21|166|blue}} || +6 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1914 || Onbekend || {{Percentagebalk|20|166|blue}} || -1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1919 || [[François Prosper Hanrez]] || {{Percentagebalk|34|186|blue}} || +14 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1921 || [[Albert Mechelynck]] || {{Percentagebalk|33|186|blue}} || -1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1925 || [[Édouard Pecher]] || {{Percentagebalk|23|187|blue}} || -10 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1929 || [[Albert Devéze]] || {{Percentagebalk|28|187|blue}} || +5 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1932 || [[Albert Devéze]] || {{Percentagebalk|24|187|blue}} || -4 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1936 || [[Léon Dens]] || {{Percentagebalk|23|202|blue}} || -1 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1939 || [[Émile Coulonvaux]] || {{Percentagebalk|33|202|blue}} || +10 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1946 || [[Roger Motz]] || {{Percentagebalk|17|202|blue}} || -16 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1949 || [[Roger Motz]] || {{Percentagebalk|29|212|blue}} || +12 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1950 || [[Roger Motz]] || {{Percentagebalk|20|212|blue}} || -9 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1954 || [[Henri Liebeart]] || {{Percentagebalk|24|212|blue}} || +4 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1958 || [[Maurice Destenay]] || {{Percentagebalk|20|212|blue}} || -4 |
||
| − | |- |
||
| − | | 1961 || [[Roger Motz]] || {{Percentagebalk|20|212|blue}} || = |
||
| − | |} |
||
==Bronnen== |
==Bronnen== |
||
| − | * Laroy, Peter (2023). [https://encyclopedievlaamsebeweging.be/nl/liberale-partij "Liberale Partij".] ''Encyclopedie van de Vlaamse Beweging''. |
||
| − | * Onbekend (onbekend). [https://www.openvld.be/geschiedenis "Geschiedenis"] via www.openvld.be. |
||
| − | * Preventier, Walter (1990). [https://www.dbnl.org/tekst/_vla001199001_01/_vla001199001_01_0111.php "De essentie van het politiek liberalisme in België".] De Vlaamsche Gids, jaargang 74. Bladzijde 5-6. |
||
| − | * Witte, Els, Craeybeckx, Jan en Meynen, Alain (1997). ''Politieke Geschiedenis van België: Van 1830 tot heden.'' Zesde herziende uitgave, Standaard Uitgeverij NV, Antwerpen. |
||
Versie van 21 apr 2024 15:29
| Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV) Parti de la Liberté et du Progrès (PLP) | |
| Oprichting | 1961 |
| Opheffing | 1972 (Waalse afdeling) 1992 (Vlaamse afdeling) |
| Actief in | .svg){kind=small} België
|
| Richting | Centrumrechts |
| Stroming | Liberalisme Klassiek liberalisme Neoliberalisme |
| Oprichter(s) | Omer Vanaudenhove |
| Overig | |
| Internationale organisatie | Liberale Internationale |
| Voorgaande partij(en) | Liberale Partij |
| Opvolgende partij(en) | Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) Parti réformateur libéral (PRL) |
Portaal  Politiek
| |
De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV), of in het Frans: Parti de la Liberté et du Progrès (PLP), was een Belgische politieke partij. De PVV-PLP werd opgericht in 1961 als opvolger van de Liberale Partij. De nieuwe liberale partij moest conservatieve en gematigde kiezers meer aanspreken.
De PVV-PLP was rechtser dan de Liberale Partij op economisch vlak. De partij stond voor lagere belastingen, een kleine rol voor de overheid, vrijhandel en Europese samenwerking. In 1972 werden de Vlaamse en Franstalige afdeling twee aparte partijen. De Vlaamse afdeling behield zijn naam, terwijl de Franstalige afdeling verder ging onder de naam Parti réformateur libéral (PRL). Dit was de voorloper van de Mouvement Réformateur (MR). Hierdoor was de PVV vanaf 1972 alleen in Vlaanderen actief. De partij begon toen ook de Vlaamse Beweging meer te omarmen en werd voorstander van het federalisme. In 1992 werd de PVV omgedoopt in de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD). Tegenwoordig staat deze partij bekend als de Open Vlaamse Liberalen en Democraten (Open Vld).
De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang heeft aan verschillende regeringen meegedaan, maar nooit een premier geleverd. Willy De Clercq en Guy Verhofstadt waren bekende gezichten van de partij.