Mummie

Mummie in het Louvre Een mummie is een stoffelijk overschot waarbij het ontbindingsproces na het overlijden vrijwel tot stilstand is gekomen, zodat van het lichaam niet alleen het skelet overgebleven is maar ook de zachte delen, in het bijzonder de huid. Een mummie kan ontstaan door conserverende bewerkingen of door natuurlijke omstandigheden. Vele culturen mummificeerden hun overledenen of profiteerden van plaatselijke omstandigheden om mummificatie te bewerkstelligen.

Bekend is conservering door uitdroging, bijvoorbeeld in woestijnen of in het hooggebergte, maar bij de veenlijken die in natte en zure omstandigheden ontstaan spreekt men eveneens van mummificatie. De term legt feitelijk geen beperkingen op aan de manier waarop iets behouden is, maar lichamen die bewaard zijn met moderne technieken zoals plastinatie of cryonisme worden in het alledaagse taalgebruik gewoonlijk niet als mummies aangeduid, evenmin als dieren die met taxidermische technieken geprepareerd zijn. Pek Het woord 'mummie' komt van het Iraans/Perzisch mumya dat 'pek' of 'asfalt' betekent. Mummies werden namelijk vaak door de bij het balsemen gebruikte etherische oliën geheel zwart en kregen een pek-achtige substantie. Deze werd tot een paar honderd jaar geleden ook in westerse apotheken nog als pre-wetenschappelijk 'geneesmiddel' verkocht, bijvoorbeeld tegen beenbreuken. Omdat de substantie in apotheken wel aangeduid werd als 'mumie' (oude spelling) is het misverstand ontstaan dat de mummie geheel gebruikt werd.[1] De mumie, waar wellicht wel menselijk materiaal in zat, werd fijngemalen om ze met water zacht te maken en in te nemen.