Onafhankelijkheid van Suriname

Op 25 november 2015 vierde Suriname dat het 40 jaar onafhankelijk is van Nederland. Voor bijna 300 jaar is Suriname namelijk een kolonie geweest van Nederland. Daarom kan je je voorstellen dat de beslissing om onafhankelijk te worden niet van de ene op de andere dag gemaakt was. Wat is er allemaal aan vooraf gegaan?

Multicultureel

Suriname is een multicultureel land. Dat betekend dat er veel verschillende bevolkingsgroepen wonen. Dit was al het geval in de 18e eeuw. De grootste bevolkingsgroepen waren de:

- Creolen: dit zijn Afrikaanse afstammelingen van de slaven.

- Hindoestanen: deze bevolkingsgroep kwam uit India om werk te zoeken in Suriname.

- Javanen: deze Indiërs zijn door de Nederlanders uit Nederlands-Indiê gehaald om te werken in Suriname.

Ook woonden er heel veel blanke immigranten in Suriname. Deze kwam vaak 'geluk zoeken'. Zij kwamen uit heel Europa: Rusland, Polen, Duitsland en natuurlijk Nederland. Aan het eind van de 18e eeuw telde Suriname zo'n 3300 blanken.

Onrust

De bevolkingsgroepen leefde vrijwel vredig naast elkaar. Dat betekent dat ze niet steeds met elkaar in conflict waren. Maar door de Media:Tweede Wereldoorlog werden sommige bevolkingsgroepen wakker geschud. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werden er veel landen gedekoloniseerd. Vooral de Creolen waren hiervan onder de indruk. Eigenlijk vonden ze dat Nederland niet meer de baas mocht zijn over hun land. De creolen voelden zich immers 'echte' Surinamers. Surinamers hadden weinig tot geen inspraak in de politiek. Het waren voornamelijk blanke Nederlandse mensen die de beslissingen maakten voor het land. Daar waren de Creolen het niet meer mee eens. Zij richtte in 1943 de Uni Suriname op. Dit was een 'culturele vereniging'. Deze naam was eigenlijk een dekmantel. Het doel van deze vereniging was dat ze al die bevolkingsgroepen wilde herenigen. Maar eigenlijk wilde ze vooral stiekem invloed krijgen op de politiek door culturele activiteiten.