Oostfront (Eerste Wereldoorlog)

Het Oostfront tijdens de Eerste Wereldoorlog was het front aan het oosten van Duitsland. Hier heeft Duitsland een grote overwinning gemaakt, terwijl ze veel minder soldaten hadden.

Wat vooraf ging

In de late zomer van 1914 maakten drie landen, Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, Servië en Rusland de Eerste Wereldoorlog. Een oorlog die nooit vergeten zal worden. Het Oostfront van die oorlog had grote invloed op de rest van de 20^ste eeuw, hoewel het Westfront met de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk wellicht bekender is. De resultaten van het oostfront zijn bloedig en verschrikkelijk. In 3 jaar tijd komen 3.000.000 soldaten om in de gevechten en 9.000.000 raakten gewond, met de overgrote meerderheid van verliezen aan de Russische kant. En dit front, deze oorlog, zal grote invloed hebben op Rusland. Rusland stortte catastrofaal ineen en er ontstond een opstand, revolutie en burgeroorlog. Sindsdien is het vertrouwen in het Russische leger volledig weggezakt.

Introductie

Het Russische leger had de bekendheid van een groot, slecht uitgerust en slecht getraind leger. Maar aan het begin van 1914 was het leger toch tamelijk goed uitgerust. Het enige probleem was hun transport, die er niet in slaagde om in het hele militaire gebied op tijd te leveren. Wat bewapening betreft, de 1^ste en 2^de linie hadden handwapens, geweren en machinegeweren. Hiermee waren ze even sterk als het Duitse leger en sterker als het Oostenrijks-Hongaarse leger. De Russische standaardkanonnen, van 76,2mm en 120mm waren sterk genoeg om nog gebruikt te worden in de Tweede Wereldoorlog en zélfs nog in de reserve-eenheden van in 1980.

Door de vele nadelen van het Russische leger was de strategie die het Russische leger moest nemen bij een eventuele oorlog met Duitsland een groot twistpunt bij de generale staf. In 1910 werd beslist dat grote offensieven meteen zouden worden gedaan bij het uitbreken van een oorlog waarbij Duitsland betrokken was. Deze oorlogsstrategie werd heel mooi bedacht aan de hand van de beste oorlogsstrategieën van Europa. Voor de uitoefening van deze strategie werden de meeste weerbare Russische eenheden ingeschakeld. De eeuwenoude Russische strategie wat betreft een grondig defensieoffensief met tegenaanvallen werd dus ook aangepast aan dit plan.

Het Oostenrijk-Hongaars leger in de tijd van 1914 mistte moderne wapens en moderne apparatuur in de vooroorlogse periode. Ook bestond het enkel uit echte nationalisten, waarvan driekwart van Servische afkomst. Het werd verplicht om zich een beetje terug te houden tegenover de officieren en ze enkel te volgen, vooral in de strijd tegen de Russische legers. Deze regel werd pas massaal gebruikt nadat er hevige verliezen werden geleden in het eerste jaar van de oorlog. De belangrijkste Duitse legers in het oosten, werden aangevoerd met heel veel efficiëntie. Hier genoten de troepen van de "luxe" waarmee ze veldslagen uitvochten, dit hadden ze te danken aan de oorlogstrategie waarmee ze waren opgeleid. De Russen zagen ook de opkomst van de Duitse "artillerievirtuozen" in. Een van deze soldaten was de Luitenant-kolonel Bruchmüller, deze was in staat de artillerie te leiden met enorm grote, meedogenloze efficiëntie. Maar wat belangrijker was is dat hij hele goede trainingen kon geven, en zijn soldaten perfecte coördinatie leerde geven. Dit kon hij echter ook doen bij infanterie.

Verloop

Het begin van de oorlog

De oorlog in het oosten begon op 17 augustus 1914, toen de Russische generaal Pavel Rennerkampf met het Russische 1^ste leger noordoost-Duitsland (Pruisen) binnenviel, met een grootschalig offensief. Ook het Russische 2^de leger kwam mee. 2 dagen na het binnenvallen werd de rechterflank van het 2de leger, onder leiding van generaal Alexander Samsonov, in de rechterflank aangevallen door het Duitse 8^ste leger, onder leiding van generaal Friedrich von Prittwitz. Dit was mogelijk omdat de Russen op 2/3 kracht vochten, te wijten aan de trage Russische mobilisatie. Prittwitz stelde vast dat hij het niet kon uithouden tegen twee Russische legers, en gaf het bevel het leger terug te trekken naar de rivier de Vistula. Hierbij moest hij het grootste deel van Oost-Pruisen, waaronder Koningsbergen (het huidige Kalingrad) opgeven. De Duitse legerleiding was niet opgetogen over dit bevel. Prittwitz werd ontbonden, en vervangen door Paul von Hindenburg en Erich Ludendorff. Deze twee commandanten planden samen met de rest van het Oost-Pruisische oorlogskabinet een tegenoffensief tegen de Russen. Op 27 augustus werden de plannen al vastgelegd, voor een aanval op Samsonov's zwakke leger. Dit plan hield in dat Samsonov in de beide flanken werd aangevallen, en zo langs twee kanten perfect omsingeld werd. Dit plan werd bij de Slag bij Tannenberg (1914), op 30 augustus uitgevoerd. Het Tweede leger van Samsonov stort in elkaar en ze moesten bloedige verliezen optekenen. 92.000 soldaten werden gevangengenomen en tienduizenden slachtoffers vielen verder. Binnen een week konden Duitse troepen onder leiding van generaal Mackensen Rennerkampf verslagen in de Slag bij de Mazurische Meren. Hierbij leden de Russen enorme verliezen (een totaal van ruim 100.000 man). Net als in de vorige oorlogen was er tussen Russische legers heel slechte communicatie en slechte bevoorrading. In grote oorlogen zijn deze nadelen vaan catastrofaal. In het zuiden van Polen lanceerde de Oostenrijkse Stafchef Conrad von Hoetzendorf een eigen offensief tegen het Russische leger naar het noorden, in de richting van Warschau. De Russen hadden echter 4 legers bijeengeroepen tegenover maar 39 Oostenrijkse afdelingen. De Oostenrijkse stafchef had hiervan geen informatie en lanceerde op 30 augustus het offensief. In de derde week van september moest Hoetzendorf zijn troepen terugtrekken en Galicië prijsgeven. 130.000 slachtoffers vielen bij dit bloedige offensief. Het jaar eindigt met beperkte aanvallen door Marckensen op Warschau, die de Russen bij de Karpaten kon passeren.

Winter '14 - '15

Tijdens de winter van 1914 - 1915 had de kou een greep op Europa. Von Hoetzendorf deed beroep op de Duitsers voor een offensief om de Russen uit de Karpaten te verdrijven. Na enige discussie ging het Duitse oorlogskabinet akkoord met het idee voor een offensief tegen de Russen. Dit resulteerde in de Winteroorlog. Deze oorlog (eigenlijk veldslag) bracht 190.000 verliezen toe aan de Russen. Dit mislukte, want de Russen konden totaal niet worden verdreven. Integendeel, aan Oostenrijk-Hongarije werd een pijnlijke nederlaag toegebracht. De Oostenrijk-Hongaren moesten de "Dukla Pass" opgeven, een hoofdroute voor de Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie. Enkel slecht weer en trage opmarsen verhinderden dat Rusland het land innam.

Russische ineenstorting in het zuiden

In mei 1915 namen de Duitsers het commando over het Oostfront over en ze stuurden veel manschappen om de uitgedunde Oostenrijk-Hongaarse gelederen te vullen of te ondersteunen. De volgende aanval kwam al op 1 mei, met een zeer scherpe aanval op de Russische linies bij Gorlice. Dit offensief was een groot succes, de Russen werden 200 mijl (321,8688 meter om precies te zijn) teruggedreven in 2 weken. Hiermee stortte het Russische zuidelijke front ineen. Hierna marcheerden Duitse en Oostenrijkse troepen naar Russische stellingen bij Warschau, en konden het veroveren in augustus.

Het volgende grote offensief werd uitgevoerd door de Russische generaal Alexi Brusilov. Zijn voorbereidingen hier waren ook veel groter dan de andere Russische officieren voorheen. Zo werden stormtroepen hier getraind om samen met andere infanterie in de rug op te rukken in gecoördineerde formaties.

Bronnen

• Het artikel op Richthofen.com

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.