Slag bij Yellow Tavern: verschil tussen versies
k (→Achtergrond: wou -> wilde) |
(→Achtergrond: -> zo) |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
De nieuwe General-in-Chief (kortweg opperbevelhebber) besloot om het hoofdkwartier van het Army of the Potomac te maken in een kantoor van Washington. George G. Meade had het bevel over dat hoofdkwartier. Grant besloot, in tegenstelling tot alle voorgangers, met zijn leger niet naar Richmond te trekken, maar om Lee's army of Northern virginia achterna te gaan. De Overland-veldtocht in het voorjaar van 1864 had geleid tot bloederige veldslagen bij de Wildernis en Spotsylvania Court House. Zonder te denken aan de hevige verliezen in de lente, zette Grant zijn offensief voort. Zijn cavaleriecommandant, [[Philip H. Sheridan]], wou hetzelfde doen. Toen de gevechten bij Spotsylvania Court House woedden, trok hij met zijn Cavalerie naar Richmond. De opdracht van Sheridan was om naar Richmond te trekken. Niemand zou vermoeden als de rest van het leger bij de Wildernis zat, dat hij ondertussen op weg was naar Richmond. Eigenlijk wou Sheridan niet echt naar Richmond trekken, maar Richmond meteen aanvallen en vernietigen. Sheridan schreef later: "Ik wilde Stuart de zweep geven als Meade me zou alleen laten". |
De nieuwe General-in-Chief (kortweg opperbevelhebber) besloot om het hoofdkwartier van het Army of the Potomac te maken in een kantoor van Washington. George G. Meade had het bevel over dat hoofdkwartier. Grant besloot, in tegenstelling tot alle voorgangers, met zijn leger niet naar Richmond te trekken, maar om Lee's army of Northern virginia achterna te gaan. De Overland-veldtocht in het voorjaar van 1864 had geleid tot bloederige veldslagen bij de Wildernis en Spotsylvania Court House. Zonder te denken aan de hevige verliezen in de lente, zette Grant zijn offensief voort. Zijn cavaleriecommandant, [[Philip H. Sheridan]], wou hetzelfde doen. Toen de gevechten bij Spotsylvania Court House woedden, trok hij met zijn Cavalerie naar Richmond. De opdracht van Sheridan was om naar Richmond te trekken. Niemand zou vermoeden als de rest van het leger bij de Wildernis zat, dat hij ondertussen op weg was naar Richmond. Eigenlijk wou Sheridan niet echt naar Richmond trekken, maar Richmond meteen aanvallen en vernietigen. Sheridan schreef later: "Ik wilde Stuart de zweep geven als Meade me zou alleen laten". |
||
| − | Op 9 mei 1864 was Sheridan op weg met een troepensterkte met 10.000 ruiters. Die troepenmacht is even sterk als 50.000 infanteristen (soldaten te voet). Ze veroverden in het zuiden van Spotsylvania een telegrafische lijn. De colonne, bestaand uit 30 stukken artillerie, bevond zich 13 mijl verderop. |
+ | Op 9 mei 1864 was Sheridan op weg met een troepensterkte met 10.000 ruiters. Die troepenmacht is even sterk als 50.000 infanteristen (soldaten te voet). Ze veroverden in het zuiden van Spotsylvania een telegrafische lijn. De colonne, bestaand uit 30 stukken artillerie, bevond zich 13 mijl verderop. Stuarts troepenmacht, met een sterke van 4500 man (gelijklopend met 22500 infanteristen) maakte geen indruk op Sheridan. |
== De slag == |
== De slag == |
||
Versie van 11 apr 2014 18:58
Sjabloon:Infobox militair conflict De Slag bij Yellow Tavern was een veldslag op 11 mei 1864 die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog werd uitgevochten op het kruispunt van Henrico County, 6 mijl verwijderd van de Zuidelijke hoofdstad Richmond. Een deel van Grants Overland-veldtocht werd gedaan door Philip H. Sheridan. Hij kreeg de opdracht van Grant om de zuidelijke cavaleriecommandant, J.E.B. Stuart te achtervolgen en de Zuidelijke cavalerie af te snijden of tot de overgave te dwingen. Stuart stopte, net zoals Robert E. Lee, bij elke veldslag en zo kon Sheridan hem sneller inhalen. Toch deed Sheridan er een hele tijd over om Stuart in te halen. Hij haalde hem uiteindelijk in bij Yellow Tavern, een herberg. Stuarts cavalerie had hele dagen gereden en was zwak en moe. Ze hadden de ganse dag gevochten. Stuart reed de hele frontlinie af in de stromende regen om zijn troepen te verzamelen. Terwijl hij in draf langs de frontlinie reed, schoot een noordelijke scherpschutter hem in zijn zij. Na dit incident nam Fitzhugh Lee het commando over, maar werd meteen teruggedrongen toen ze het regiment scherpschutters wilden aanvallen. Stuart stierf de volgende dag.
30
Achtergrond
De nieuwe General-in-Chief (kortweg opperbevelhebber) besloot om het hoofdkwartier van het Army of the Potomac te maken in een kantoor van Washington. George G. Meade had het bevel over dat hoofdkwartier. Grant besloot, in tegenstelling tot alle voorgangers, met zijn leger niet naar Richmond te trekken, maar om Lee's army of Northern virginia achterna te gaan. De Overland-veldtocht in het voorjaar van 1864 had geleid tot bloederige veldslagen bij de Wildernis en Spotsylvania Court House. Zonder te denken aan de hevige verliezen in de lente, zette Grant zijn offensief voort. Zijn cavaleriecommandant, Philip H. Sheridan, wou hetzelfde doen. Toen de gevechten bij Spotsylvania Court House woedden, trok hij met zijn Cavalerie naar Richmond. De opdracht van Sheridan was om naar Richmond te trekken. Niemand zou vermoeden als de rest van het leger bij de Wildernis zat, dat hij ondertussen op weg was naar Richmond. Eigenlijk wou Sheridan niet echt naar Richmond trekken, maar Richmond meteen aanvallen en vernietigen. Sheridan schreef later: "Ik wilde Stuart de zweep geven als Meade me zou alleen laten".
Op 9 mei 1864 was Sheridan op weg met een troepensterkte met 10.000 ruiters. Die troepenmacht is even sterk als 50.000 infanteristen (soldaten te voet). Ze veroverden in het zuiden van Spotsylvania een telegrafische lijn. De colonne, bestaand uit 30 stukken artillerie, bevond zich 13 mijl verderop. Stuarts troepenmacht, met een sterke van 4500 man (gelijklopend met 22500 infanteristen) maakte geen indruk op Sheridan.
De slag
Op 10 mei 1864 kwam Sheridan aan met zijn troepenmacht in een zuidelijk depot bij Bever Dam Creek. Hij vernietigde rantsoenwinkelen, medische benodigdheden, wapens, de lokale spoorweg en een telegrafische lijn. Stuart zijn mannen kwamen ook aan in Bever Dam Creek. Maar het was te laat. Sheridan en zijn troepenmacht waren al weg. Ze waren niet op tijd om de plundering te voorkomen. Ze galoppeerden naar het zuiden om zich op te stellen tussen Sheridan en Richmond. Op 10:00 in de voormiddag op 11 mei 1864 bereikte Stuart met zijn troepenmacht een belangrijk kruispunt van telegraaflijnen bij de herberg "Yellow Tavern". Ze hadden uren voorsprong op Sheridan zijn mannen. Sheridan zei "Mijn mannen zijn moe en afgemat, dan kunnen ze nu even rusten voor het beslissende gevecht".
Stuart zette zijn twee brigades onder bevel van Lunsford L. Lomax en William C. Wickham in een "Y" formatie op langs het kruispunt van de twee wegen. Wickham met zijn 1ste, 2de, 3de en 4de Virginia cavalry Regiment werd opgestelt op een heuvelrug loodrecht gelegen op de Telegraaflijn. Parallel stonden Lomax' 5de, 6de en 15de Virginia Cavalry Regiment opgesteld. Om 11:00 op 11 mei 1864 verschenen Stuarts mannen in de velden in het zuidoosten. Ze waren zwaar bewapend met snelvurende seven-shot karabijnen.
Aan de linkerkant van het zuidelijke leger vochten de brigades van Lomax tegen die van Thomas C. Devin, Alfred Gibbs en George A. Custer. Ze Lomax slaagde erin om ze terug te drijven. Wickham bezette dat gebied. Ondertussen had Lomax zijn mannen opgesteld zodat de Geconfedereerde linie naar het oosten langer werd. Er werd een middagpauze ingelast tijdens de gevechten, en dat gaf Stuart de mogelijkheid om even Richmond te informeren of de verdedigingen oké waren en of de versterkingen op weg waren. Maar voordat de versterkingen konden komen, had Sheridan zijn aanval hervat. Sheridans mannen, te paard of niet te paard, vielen aan midden in het geluid van een plotselinge onweersbui. Ze stormden met alle macht af op de zuidelijke Baltimore Light Artillery.
In de voormiddag zagen sommige zuidelijke posten Stuart verschijnen aan de horizon. Stuart reed zo nu en dan op en af om zijn mannen te inspecteren. Terwijl Stuart, een beetje na vier uur in de namiddag, naar de Baltimore Light Artillery reed, marcheerden de unionistische troepen bij Turner's Run - een stad die loodrecht stond op de Telegraaflijn, dus de zuidelijke positie. Terwijl de unionistische troepen aanvielen, reed Stuart, een getuige van de plotselinge breuk in de zuidelijke linie, terug naar zijn oud-commando, de 1ste Virginia Cavalry. De aanwezigheid van Stuart gaf de soldaten weer moed en hielp hen om de unionistische troepen terug te drijven.
Een van de soldaten die teruggedreven werden, was de soldaat John A. Huff, die vroeger nog bij het beroemde korps scherpschutters had gezeten. Hij vuurde een schot af dat Stuart een dodelijke wond toebracht. William F. Lee nam het commando over van de strijd, maar Stuart bleef bevelen schreeuwen. Het zien van terugtrekkende zuidelijke soldaten maakte hem verontwaardigd. Hij schreeuwde "Ga terug, ga terug, ik sterf liever dan te vluchten voor de vijand".
Een uur later trok de grote minderheid van zuidelijke cavaleristen terug na Chickahoma River.
Gevolgen
Nu de zuidelijke soldaten teruggetrokken waren, trok Sheridan verder naar Richmond. Hij wou Richmond die avond nog bestormen maar bedacht zich en trok naar het Army of the James van Benjamin Butler in Bermuda Hundred. Op het einde van de maand, nog net op tijd om deel te nemen aan de Slag bij Cold Harbor, was Sheridan weer bij Grant.
Ondertussen was de dodelijk gewonde JEB Stuart bij een familielid in Richmond. Daar bezweek hij om 19:30 in de avond van 12 mei 1864 aan zijn verwondingen. Op 11 augustus kreeg de zuidelijke generaal Wade Hamton het bevel over het zuidelijke cavaleriekorps. Hoewel Wade Hamton zijn ruiters vakkundig leidde in het laatste jaar van de oorlog, had het Army of Nothern Virginia zijn beste cavalerist verloren. Robert E. Lee zei later :"Ik kan nauwelijks aan hem denken zonder te huilen".