Zoologischer Garten Berlin
De Zoologischer Garten Berlin, of Zoo Berlin, is één van de twee dierentuinen in de Duitse hoofdstad Berlijn. De andere dierentuin heet Tierpark Berlin Friedrichsfelde. Toch is de Zoologischer Garten Berlin veel groter en bekender. De dierentuin in 35 hectare groot, zo'n 70 voetbalvelden, en telt de meeste diersoorten ter wereld. Ook is de dierentuin één van de oudste ter wereld.
De dierentuin is te vinden in het centrum van Berlijn, bij Station Berlin Zoologischer Garten (Bahnhof Zoo). Een bekend dier dat in de dierentuin heeft gewoond is de ijsbeer Knut.
Geschiedenis
In de negentiende eeuw kwamen mensen steeds meer te weten over onze planeet en zo ook over de dieren er leefden. In Berlijn werd door professor M.H. Lichtenstein het Zoologisch Museum opgericht. Hier zijn nog altijd een hoop dieren te vinden, maar die waren niet in levende lijven te zien. Professor Lichtenstein vroeg aan de koning van Pruisen (Berlijn behoorde toen bij Pruisen) of er in Berlijn een soort van dierentuin kon worden geopend. Bewoners van de stad konden dan de dieren zelf bekijken en zien hoe ze leefden. De koning van Pruisen had nog wel wat dieren, waaronder veel fazanten. Deze leefden op Pauweneiland. In 1841 gaf de koning opdracht voor de bouw van de dierentuin en schonk al zijn dieren op Pauweneiland aan de Berlijnse bevolking. Drie jaar later, op 1 augustus 1844, opende de dierentuin onder de naam Zoologischer Garten bei Berlin. De dierentuin lag toen nog aan de rand van Berlijn. De dierentuin was uniek in Duitsland en was ook de eerste van dat land en de negende in Europa. De eerste 25 jaar ging het niet goed met de dierentuin. Professor Lichtenstein was directeur, maar slechts als bijbaan. Daarnaast werkte de beroemde bioloog Alexander von Humboldt er nog. Toen Lichtenstein in 1857 stierf werd professor W.K.H. Peters de directeur, maar nog steeds als bijbaan. De dierentuin had iemand nodig met ervaring en dat was Dr. H. Bodinus. In 1867 werd hij directeur en had hiervoor al de Zoo Köln geleid. Het ging beter met de Zoo Berlin, er werden meer dieren aangekocht en de bezoekersaantallen stegen. De verblijven werden in de stijl van het leefgebied van de dieren gebouwd.
Nadat Bodinus in 1884 overleed ging het weer slechter, maar in 1888 werd de draad weer opgepakt. Toen werd onder andere de ingang verplaatst naar de Budapester Strasse. De dierentuin groeide uit tot één van de soortenrijkste ter wereld. In 1932 werden alle tralies vervangen door natuurlijke afscheiding, zoals Carl Hagenbeck dat ooit bedacht. Later kwam Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. In het bestuur mochten geen joden meer zitten en ook mochten ze geen aandelen in het bedrijf hebben. Vanaf 1939 was het zelfs helemaal verboden voor joden om de dierentuin in te komen. In 1938 bezat de dierentuin meer dan 4.000 dieren. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werden veel dieren geëvacueerd naar andere plekken in Duitsland. Slechts een giraf zou hiervan terugkeren. De dierentuin werd tijdens de Tweede Wereldoorlog meerdere keren gebombardeerd door de Gealieerden. De bombardementen van 22 en 23 november 1943 richtte de meeste schade aan. 30% van de dieren vonden hierbij de dood en meerdere verblijven waren vernield. Op 22 april 1945 was de schade zo erg dat de dierentuin werd gesloten. De dag erna schoot het Russissche Rode Leger voortdurend op de dierentuin, aangezien er naast de dierentuin een Duitse bunker lag. Op 30 april was de strijd in de dierentuin afgelopen. Op 31 mei 1945 bleken dat slechts 91 dieren de oorlog hadden overleefd. Op 1 juli 1945 werd de dierentuin al weer geopend.
De meeste gebouwen van voor de oorlog zijn afgebroken, maar sommige werden na de oorlog opgeknapt. De dierentuin had een tekort aan materiaal en geld, maar de dierentuin werd stukje bij beetje opgeknapt. Zo kwam het aquarium weer in gebruik en ondertussen kregen de olifanten en de nijlpaarden een nieuw verblijf. De nieuwe verblijven zijn meestal aan de hand van foto's en tekeningen herbouwd, zoals ze er vroeger uitzagen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de dierentuin in West-Berlijn te liggen en in Oost-Berlijn werd de dierentuin Tierpark Berlin Friedrichsfelde geopend. Toen Duitsland in 1990 werd herenigd, besloten de dierentuinen samen te werken. Hierdoor heeft Berlijn tegenwoordig twee dierentuinen.
Rondleiding
In de Zoologischer Garten Berlin zijn allerlei verblijven te vinden. In het roofdierenhuis bestaat uit twee vleugels en een centrale hal. Voor het verblijf zijn onder andere de verblijven van de leeuwen en de tijgers te vinden. In de noordelijke vleugel vindt men de verblijven van veel grote katachtigen. In de zuidelijke vleugel vindt men de kleinere katten en de mangoesten. In de centrale hal is een trap naar het nachtdierenhuis. Men vindt hier het vingerdier, de aardvarkens en de vleermuizen.
Het aquarium is één van de oudste gebouwen van dierentuin en staat er al sinds 1913. Op de begaande grond vindt men de vissen, op de eerste verdieping de reptielen en de op de tweede verdieping de amfibieën en geleedpotigen. Het apenhuis is twee gedeelte verdeeld, één voor de mensapen en één voor de primaten. Het antilopenhuis is oudste gebouw van de dierentuin en bestaat sinds 1872. Vroeger woonden de antilopen hier, maar tegenwoordig de giraffen, gazellen en bokken. Binnenin het huis lijkt het op een soort van klein Afrikaans landschap. Het antilopenhuis wordt vaak gebruikt voor lezingen en toespraken en heeft ook een Afrikaans uiterlijk.
Het nijlpaardenhuis is een stukje moderner. Naast nijlpaarden zijn er ook nyala's en knobbelzwijnen te vinden. Via een sluis kunnen de dieren bepalen of ze binnen of buiten willen zijn. Het vogelhuis is het grootste van de dierentuin. Er zijn aparte afdelingen voor neushoornvogels en papegaaien. In de centrale hal leven dieren uit de tropen en droge gebieden. Er zijn drie ruimtes waar men doorheen kan lopen. In het pinguïnhuis zijn de pinguïns te vinden en in het robbenfelsen de zeehonden.
Diersoorten
(deels) overgenomen van Wikipedia op 24 augustus2017