Alfons II van Portugal

Alfons II (Coimbra, 23 april 1185 - aldaar, 25 maart 1223) was koning van Portugal tussen 1212 en 1223. Alfons II kwam uit het oudere huis Bourgondië.

Levensloop

Hij was de zoon van koning Sancho I en zijn vrouw Dulce van Barcelona. Alfons II kreeg ruzie met zijn zussen. Zijn vader had hen namelijk allerlei kastelen nagelaten. Alfons II was het hier niet mee eens, aangezien regeren voor hem moeilijker zou worden. Hij liet daarom veel familieleden opsluiten en verbannen.

Alfons II besteedde vooral aandacht aan de organisatie van het land. Zo liet hij wetten op papier opschrijven in tegenstelling tot zijn twee voorgangers. Deze wetten waren erg belangrijk, want ze gingen over privébezit, het slaan van munten en burgerrechten. Ook sloot hij veel handelsverdragen met andere Europese landen. Alfons II kwam in conflict met de kerk. De kerk had namelijk erg veel macht in Portugal. Alfons II wilde de macht van de kerk beperken en ook de kerk meer belasting te laten betalen. Dit conflict ging zo ver dat de paus Alfons II uit de kerk zette. Uiteindelijk draaide Alfons II zijn plannen terug en werd weer toegelaten tot de kerk.

Alfons II stierf in 1223 en ligt begraven in het klooster van Alcobaça. Hij werd opgevolgd door zijn zoon, Sancho II.

Huwelijk en kinderen

In 1208 trouwde Alfons II met Urraca van Castilië. De twee kregen samen vijf kinderen:

• Sancho (1209 - 1248)
• Alfons (1210 - 1279)
• Leonor (1211 - na 1231)
• Fernando, heer van Serpa (na 1217 - 1243).
• Vicente (1219).