Breimachine
.jpg)
Een breimachine wordt gebruikt voor machinaal en geautomatiseerd breien. Er wordt onderscheid gemaakt tussen vlakbreimachines en rondbreimachines.
Vlakbreimachine
De eerste handbediende vlakbreimachine is een machine (gereedschap) dat in 1863 in Amerika werd gebruikt door Isaac William Lamb. Dit maakte het mogelijk om snel buisvormig en rechts/rechts breiwerk te produceren. Door de hoge dwarselasticiteit kunnen rechts/rechts goederen tot 100% worden uitgerekt. In 1864 werd de machine verder ontwikkeld door Henry J. Griswold en gebruikt om herensokken en kinderkousen te vervaardigen. Een verdere verbetering maakte het mogelijk om kousen te verkleinen en geribbelde structuren en rondgebreide kousen te produceren. In 1867 verwierf Henri Edouard Dubied het het patent en begon met het bouwen van breimachines. Tegelijkertijd werd het ook gestart in Duitsland en Frankrijk (Laue en Timaeus). De dubbele klinknaald van Armand Durand maakte het mogelijk om vanaf 1881 links/links-breiwerken te produceren. Met de uitvinding van de slangvergrendeling (hielvormingsproces) in 1888 door G.F. Grosser , Chemnitz-Markersdorf (1871-1948), konden nu complete kousen en sokken op één machine worden geproduceerd.
Met de introductie van de elektromotor werd het ook voor kleinere bedrijven mogelijk om gebruik te maken van efficiënt werkende machines.
Gemotoriseerde vlakbreimachines kregen bekendheid in de vroege jaren 1880. Aanvankelijk waren deze machines halfautomatisch. Werkstappen zoals uitbreiden of verkleinen moesten nog handmatig worden uitgevoerd. Pas in 1910 vervingen automatische lengtemachines de handbediende vlakbreimachines. De voet van de kous moest echter eerst op voetvoetmachines worden geproduceerd en vervolgens met behulp van het rondbreiproces op de geprefabriceerde kouslengtes worden gebreid. Deze productiewijze van de "standaardkousen", d.w.z. platgebreide kouslengtes met apart gebreide voetjes, bleef deels bestaan tot in de jaren 70.
Rondbreimachine
In rondbreimachines zijn de steekvormende elementen (naalden en zinkers) in een cirkel gerangschikt.
In tegenstelling tot rondbreien met de hand, kunnen bij machinaal rondbreien meerdere draden tegelijk worden gebreid.
Deze gebreide stof wordt buisstof genoemd omdat de geproduceerde stof als een lange buis de machine verlaat. T-shirts en pullovers zijn gemaakt van buisvormige stof, die goedkoper te produceren is omdat er geen zijnaden zijn. Dienovereenkomstig zijn producten gemaakt van buisvormige stof te herkennen aan de ontbrekende zij-naad.
Thuisbreimachine
Sinds de jaren 50 zijn er een aantal kleine mechanische breimachines voor thuis- en hobby-breiers, sinds de jaren 70 zijn er elektrische en later ook computergestuurde breimachines voor thuis. In vergelijking met de hand breien bieden deze het voordeel dat ze in kortere tijd grote stukken met een eenvoudig patroon kunnen produceren. Thuisbreimachines zijn echter slechts in beperkte mate geschikt voor commercieel gebruik (breiwerken maken voor de handel), aangezien het niet gemakkelijk is om te leren hoe je ze moet gebruiken, en de rest van het werk op een stuk breien, passen, aan elkaar naaien, de draden aan elkaar naaien, in tegenstelling tot industriële productie, moet nog steeds met de hand gebeuren. Afhankelijk van de dikte van het garen (wol-draden) wordt er onderscheid gemaakt tussen grof, medium, fijn en superfijn breien met een aantal naalden van 180 tot 240. Sommige modellen hebben een mechanische ponskaartcontrole voor patroonbreien; nieuwere modellen worden elektronisch geregeld. Een bed-breier maakt alleen gebreide steken of patronen op basis van gebreide steken, met een tweepersoonsbed kun je ook averechte steken of averechtse patronen maken. Bovendien maakt het tweepersoonsbed ook rondbreien mogelijk, b.v. voor sokken.