Strontiumisotoopanalyse
Strontiumisotoopanalyse, kortweg strontiumanalyse, is een methode binnen de archeologie om van redelijk goed bewaarde skeletten te bepalen waar ze zijn geweest, zoals waar ze geboren zijn en of ze hebben gereisd. Hier wordt het element strontium voor gebruikt.
Hoe werkt het?
Strontiumgehalte
Strontium zit normaal gesproken in de bodem, in stenen. Als die stenen breken, komt het strontium eruit en drijft het naar boven. Daar gaan heel kleine hoeveelheden in de wortels van planten zitten. Dieren en mensen eten die planten op, en mensen eten dieren op. Zo komt strontium in mensen. De hoeveelheid strontium (het strontiumgehalte) in de bodem verschilt per gebied. Zo is de hoeveelheid strontium in Nederland hetzelfde als in Oost-Engeland, Noord-Duitsland, Denemarken en het zuidelijkste puntje van Zweden.
Strontium in mensen
Strontium komt in verschillende delen van je lichaam, namelijk je tanden, je haar, en je botten. Strontium in je eerste kiezen, die komen als je 3 jaar bent, vertelt iets over waar je je kindertijd hebt doorgebracht. Strontium in je botten vertelt iets over je leeftijd, en strontium in het haar van overleden mensen vertelt iets over hun laatste maanden. Je haar groeit 1 centimeter per maand, dus als je 12 centimeter haar hebt bij je dood kunnen onderzoekers weten waar je de laatste 12 maanden, dus een jaar, van je leven bent geweest.
Waarom werkt het niet meer op doden van nu?
Als je nu dood gaat, kunnen onderzoekers moeilijk onderzoek uitvoeren, omdat je ook dingen eet die van over de hele wereld komen. Daarom verschilt de hoeveelheid strontium vandaag de dag zo, dat het geen zin meer heeft om skeletten van nu te onderzoeken. De methode werkt wel op skeletten van vroeger.