Zendamateur
Een zendamateur is iemand die apparatuur van een amateurradiostation gebruikt om persoonlijk in twee richtingen te communiceren met andere zendamateurs op radiofrequenties die zijn toegewezen aan de zendamateur. Zendamateurs hebben een amateurradio-licentie (vergunning) gekregen van een regelgevende instantie van de overheid na het behalen van een examen over toepasselijke regelgeving, elektronica, radiotheorie en radiobediening. Als onderdeel van hun licentie krijgen zendamateurs een roepnaam waarmee ze zichzelf identificeren tijdens communicatie. Wereldwijd zijn momenteel ongeveer drie miljoen zendamateurs actief.
Rond de jaren '80 van de twintigste eeuw was er ook een groep zendamateurs die werkten op de zogeheten 27mc frequentie. Hiervoor had je geen licentie nodig. Deze zenders hadden echter een zeer beperkt bereik. Toch was het idee hetzelfde, maar meer regionaal. Ook vrachtwagenchauffeurs hadden (en soms nog wel) een 'bakkie' aan boord om contact te houden met andere chauffeurs.
Er bestaat ook een sterke band tussen de radioamateurgemeenschap en de scoutingbeweging om radiotechnologie bij de jeugd te introduceren. De jaarlijkse Jamboree On The Air (JOTA) is de grootste activiteit van Scouting, met een half miljoen Scouts en Gidsen die elk jaar in oktober met elkaar wereldwijd praten via amateurradio.
Sommige zendamateurs werken nog met morsecode. Deze piepjes zijn vaak beter te horen dan stemgeluid. Je moet natuurlijk wel de betekenis van de piepjes kennen om te begrijpen wat er geseind wordt.
Vaak sturen de zendamateurs elkaar een zogeheten QRL postkaart om een gemaakt contact te bevestigen. Op de kaart staan wat gegevens over de zendamateur zelf.
Hoewel het een wat verouderde communicatie-techniek is, kunnen zendamateurs een belangrijke rol spelen op plekken waar een ramp is gebeurd en andere communicatiemiddelen zoals telefoon en internet niet meer werken. Zij kunnen dan nog informatie verstrekken en hulp inroepen. Zo speelden zendamateurs een belangrijke rol bij de watersnoodramp van 1953.