Supermarine Spitfire
| Supermarine Spitfire | |
| |
| Supermarine Spitfire Mk XVI NR | |
| Omschrijving | Brits eenzits gevechtsvliegtuig met propeller |
| Fabriek | Supermarijn |
| Bouwjaar | 1938–1948 |
| Functie | Gevechtsvliegtuig |
| Snelheid | 600 km/u (max) |
| Motor | 1 × Rolls-Royce Merlin 45 V-12 vloeistofgekoelde zuigermotor, 1.470 pk |
| Plafond | 11.100 m |
| Bereik | 771 km |
| Afmetingen | spanwijdte: 11,23 m lengte: 9,12 m |
| Gewicht | 2.297 kg (leeg) 3.039 kg (startgewicht) |
| Bemanning | 1 |
| Wapens | machinegeweren en raketten |
| Aantal | 20.351 |
| Gebruik | Royal Air Force (RAF) Koninklijke Luchtmacht |
Portaal  Luchtvaart
| |
De Supermarine Spitfire of Spitfire was een Brits jachtvliegtuig. Het toestel werd in 1938 in productie genomen . Het toestel werd gedurende de volledige Tweede Wereldoorlog ingezet door de geallieerden, voornamelijk door de Royal Air Force (RAF). Er werden in totaal 20.340 Spitfires gebouwd.
De Supermarine Spitfire valt op door zijn stroomlijn en ellipsvormige vleugels. Hij haalde een maximumsnelheid van 721 km/h op een hoogte van 8000 meter. Het vliegtuig is vooral bekend door de beslissende rol die het speelde tijdens de Slag om Engeland.
De meeste deskundigen zijn van mening dat de vliegeigenschappen van de Spitfire en zijn Duitse tegenstander, de Messerschmitt Bf 109 elkaar maar weinig ontliepen. De voordelen van de Spitfire waren de bijzondere vleugels, die een beter manoevreerbaarheid gaven; een groter motorvermogen en een beter zicht vanuit de cockpit, een kwestie van leven of dood voor een jachtpiloot. De bolvormige kap bood de mogelijkheid om zowel naar beneden, naar boven als in het rond te kijken. Een aanvankelijk nadeel van de Spitfires was dat deze met carburateurs was uitgerust, terwijl de Messerschmitt over een injectiemotor beschikte. Door de carburateurs kon de Spitfire geen steile duiken uitvoeren, omdat bij negatieve zwaartekrachten (vergelijkbaar als je in de achtbaan zit) de motor te weinig brandstof kreeg en daardoor kon uitvallen.
De Spitfire was erg geliefd bij zijn piloten en opereerde in verschillende rollen, waaronder interceptor, fotoverkenning, jachtbommenwerper en trainer, en bleef dit doen tot de jaren vijftig.