Gebruiker:Mike1023/Kladblok
| Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV) Parti de la Liberté et du Progrès (PLP) | |
| Oprichting | 1961 |
| Opheffing | 1972 (Waalse afdeling) 1992 (Vlaamse afdeling) |
| Actief in | .svg){kind=small} België
|
| Richting | Centrumrechts |
| Stroming | Liberalisme Klassiek liberalisme Neoliberalisme |
| Oprichter(s) | Omer Vanaudenhove |
| Overig | |
| Internationale organisatie | Liberale Internationale |
| Voorgaande partij(en) | Liberale Partij |
| Opvolgende partij(en) | Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) Parti réformateur libéral (PRL) |
Portaal  Politiek
| |
De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV), of in het Frans: Parti de la Liberté et du Progrès (PLP), was een Belgische politieke partij. De PVV-PLP werd opgericht in 1961 als opvolger van de Liberale Partij. De nieuwe liberale partij moest conservatieve en gematigde kiezers meer aanspreken.
De PVV-PLP was rechtser dan de Liberale Partij op economisch vlak. De partij stond voor lagere belastingen, een kleine rol voor de overheid, vrijhandel en Europese samenwerking. In 1972 werden de Vlaamse en Franstalige afdeling twee aparte partijen. De Vlaamse afdeling behield zijn naam, terwijl de Franstalige afdeling verder ging onder de naam Parti réformateur libéral (PRL). Dit was de voorloper van de Mouvement Réformateur (MR). Hierdoor was de PVV vanaf 1972 alleen in Vlaanderen actief. De partij begon toen ook de Vlaamse Beweging meer te omarmen en werd voorstander van het federalisme. In 1992 werd de PVV omgedoopt in de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD). Tegenwoordig staat deze partij bekend als de Open Vlaamse Liberalen en Democraten (Open Vld).
De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang heeft aan verschillende regeringen meegedaan, maar nooit een premier geleverd. Willy De Clercq en Guy Verhofstadt waren bekende gezichten van de partij.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis
De Liberale Partij werd in 1846 als de eerste politieke partij van het land. Tijdens de 19e eeuw had de partij veel aanhang, maar dit veranderde in 1891. De Liberale Partij was vanaf toen slechts de derde partij van het land. De liberalen waren in deze tijd nog groot voorstander van de strikte scheiding van kerk en staat. Zo wilden zij dat alleen het openbaar onderwijs (scholen zonder religieuze grondslag) geld van de overheid kregen. Veel conservatieve en gematigde liberalen waren het hier niet mee eens. Zij stapten over naar de Katholieke Partij. Ook verloren de liberalen de stemmen van arbeiders aan de Belgische Werkliedenpartij (BWP).
Na de Tweede Wereldoorlog verloren de liberalen opnieuw zetels. In 1946 behaalde de Liberale Partij slechts 8% van de stemmen. Hier eindigden zij als vierde partij van het land onder de Kommunistische Partij van België (KPB). Later herstelde de Liberale Partij een klein beetje, maar de partij bleef hangen tussen de 11% en 15%.
Ontstaan
In 1961 besloot partijvoorzitter Omer Vanaudenhove het imago van de partij te verbeteren. De Liberale Partij werd naar Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV) of Parti de la Liberté et du Progrès (PLP) omgedoopt. Ook veranderden enkele standpunten. Zo was de partij niet meer voorstander van de strikte scheiding tussen kerk en staat. Hierdoor hoopte de partij ook kiezers van de Christelijke Volkspartij (CVP) aan te spreken. De partij voerde campagne tegen de impopulaire regering, waar de CVP onderdeel van was. De vernieuwing was een succes: de partij steeg van 20 naar 48 zetels.
De CVP vormde echter een regering met de Belgische Socialistisch Partij (BSP). Eén jaar later viel deze regering echter, waardoor de PVV-PLP samen met de CVP een regering vormde onder premier Paul Vanden Boeynants. De PVV-PLP was nog altijd tegen de Vlaamse Beweging. Het bestuur was namelijk grotendeels Franstalig en zag de Vlaamse Beweging als gevaar voor de eenheid van België. Plannen voor de gemeenschappen werden daardoor in de koelkast gezet. Toch groeiden de spanningen tussen de gemeenschappen. Zo was er een campagne om van de Katholieke Universiteit Leuven een Nederlandstalige universiteit te maken. In 1968 viel de regering hierdoor.
De PVV-PLP eindigde in de jaren hierna in de oppositie.
Splitsing in 1972
In Vlaanderen
Einde
Ideologie
Verkiezingsresultaten
Hieronder vind je een overzicht van de verkiezingsresultaten voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers. De PVV was ook vertegenwoordigd in de Senaat.
| Jaar | Partijvoorzitter | Zetels | +/- |
|---|---|---|---|
| 1965 | Omer Vanaudenhove | 48/212 |
+28 |
| 1968 | Omer Vanaudenhove | 47/212 |
-1 |
| 1971 | Pierre Descamps | 34/212 |
-13 |
| 1974 | Frans Grootjans | 30/212 |
-4 |
| 1977 | Frans Grootjans | 17/212 |
-13 |
| 1978 | Willy De Clercq | 22/212 |
+3 |
| 1981 | Willy De Clercq | 28/212 |
+6 |
| 1985 | Guy Verhofstadt | 22/212 |
-6 |
| 1987 | Annemie Nyts-Uyttebroeck | 25/212 |
+3 |
| 1991 | Guy Verhofstadt | 26/212 |
+1 |