Operatie Fall Weiss

Werk in uitvoering!
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Operatie Fall Weiss, ook bekend als de Aanval op Polen, was de eerste veldslag of operatie aan het Oostfront in de Tweede wereldoorlog. Fall Weiss begon op 1 september 1939, toen op 4h45 in de ochtend de Blitzkrieg de Poolse linies doorbrak. Aan het einde van de maand had Polen zich al overgegeven en was het bezet.

De slag

Een legergroep onder leiding van von Runstedt viel aan vanuit het zuiden, terwijl von Bocks troepenmacht het noorden voor zijn rekening nam. Er had nog nooit zo'n grote gemechaniseerde aanval plaatsgevonden en generaal Walter Nehring, die onder Heinz Guderian werkte, beweerde dat veel hoge officieren van de Wehrmacht ongerust waren omdat ze niets meer konden doen moest de aanval mislukken of vastlopen. Een andere zorg, naast die of zo'n grote gemechaniseerde aanval zou werken, was dat het Duitse leger - te wijten aan het feit dat ze van twee kanten aanvielen - zonder een centrum dat een eventuele Poolse tegenaanval zou kunnen stuiten. er was een kloof van ongeveer 300 km tussen de Duitse legerbasis van het 8ste leger bij Silezië in het zuiden, en die van het 4de leger in het noorden bij Pommeren. Tussen de twee legers in was het Poolse leger onder bevel van Poznan, die een strategische bedreiging vormde omdat het een "gat" kon maken in de achterhoede van één van de twee Duitse legers en zo de opmars vertragen.

Redenen voor de overwinning

Waarom Duitsland zo een grote overwinning kon behalen, lag aan het feit dat ze als veruit de enige in Europa nieuwe tactieken ontwikkelden en nieuwe wapens produceerden om deze tactieken uit te voeren. Het Poolse leger, net als de vele andere legers in Europa bleef te veel in een mentaliteit van de Eerste Wereldoorlog.

Verhoudingen

Om te beginnen had Duitsland 11 tankdivisies tegen 1 Poolse, qua infanterie stonden de divisies 40 tegen 30, Duitsland had 4 gemotoriseerde divisies en Polen geen enkele, en het enige vak waar polen een overwicht had met 1 tegen 11. Qua luchtmacht had Duitsland 850 bommenwerpers en duikbommenwerpers (JU-87's) en 400 piloten. De Poolse luchtmacht moest het met 210 bommenwerpers en 150 piloten doen. Deze waren duidelijk geen partij voor de Luftwaffe, dat wordt bewezen door het feit dat de Poolse luchtmacht meteen al na 2 dagen (bij de eerste aanval) door de Duitse Luftwaffe vernietigd werd. De Poolse marine beschikte over 4 torpedobootjagers, vijf onderzeeërs, 2 kanonneerboten, slechts 1 mijnlaag en 6 mijnvegers. Dit betekende ook dat geen enkele Duitse aanval van de zee kon worden afgeslagen. Ondanks het Verdrag van Versailles had Duitsland een marine die de Poolse in één-twee-drie overklaste. Zo een superioriteit van wapens en strategie konden maar tot één ding leiden: een snelle en beslissende Duitse overwinning. Generaal von Brauchitsch, opperbevelhebber van het Duitse leger maakte vooraf duidelijk wat hij voor zijn eerste veldslag in de veldtocht wou doen: