Syrische Burgeroorlog
 |
| Burgeroorlog in Syrië | ||
|
| ||
|---|---|---|
| Datum | Vanaf 2011 - | |
| Locatie | Syrië | |
| Overwinning voor | n.v.t. | |
| Strijdende partijen | ||
 Syrische overheid (Steun van andere landen met wapens) |
.svg){kind=small} Gewapende oppositie (Steun van andere landen/groepering moreel/materieel) |
|
Regeringsleger van Assad (landmacht, luchtmacht)  Rusland (met wapens en bombardementen)  Iran (met wapens en materieel)
|
Vrije Syrische Leger Syrische Nationale Raad _(Black).svg){kind=small} Islamitisch Front  Jabhat al-Nusra (Al Qaida)
|
|
| Leiders | ||
| President Bashar Al-Assad | Geen leider | |
| Troepensterkte | ||
| Syrische leger hulp van luchtaanvallen van Rusland |
Diverse rebellengroepen | |
| Verliezen | ||
| niet bekend | niet bekend | |
Portaal  Geschiedenis
| ||
De Syrische Burgeroorlog is een burgeroorlog in Syrië tussen enerzijds president Bashar al-Assad en het regeringsleger (moreel gesteund door Rusland en China) en anderzijds de rebellen (moreel gesteund door het Westen en de Verenigde Staten) die tegen zijn regime vechten. De oorlog begon in 2011 en duurt tot op de dag van vandaag voort. De oorlog speelt zich voornamelijk af in het oosten van het land.
Rusland steunt Assad ook met wapens.
Achtergrond
In maart 2011 begon de Syrische bevolking te protesteren tegen het strenge bewind van president Assad. Het leger trad hard op tegen deze protesten en er vielen duizenden doden. Op 29 juni richtten de tegenstanders van Assad het Vrije Syrische Leger op, dat gebied veroverde op het regeringsleger. Verschillende landen, bijvoorbeeld Turkije, Saoedi-Arabië en de Verenigde staten, kozen de kant van de rebellen, maar geen enkel land wilde daadwerkelijk ingrijpen. Dit leek te veranderen in augustus 2013, toen er in de hoofdstad Damascus chemische wapens werden gebruikt tegen burgers. Chemische wapens zijn verboden volgens het internationale recht en daarom kwam er veel kritiek. De Verenigde Staten dreigden met militaire acties tegen het regeringsleger. President Assad heeft er daarna mee ingestemd, in elk geval de voorraad chemische wapens, waarover het Syrische leger beschikt, te laten vernietigen.
Ondertussen zijn ook verschillende groepen rebellen tegen elkaar gaan vechten. In het oosten van het land bijvoorbeeld heeft IS (Islamitische Staat), een groep strenggelovige moslims die erg strenge regels oplegt aan de bevolking, veel gebied veroverd. Een andere streng islamitische groepering is het Al-Nusra Front, dat is verbonden aan de terroristische organisatie Al-Qaida. Ook de Koerden, een volk dat in het noordoosten van Syrië woont, hebben een eigen leger dat strijdt voor een onafhankelijke staat.
Er vechten aan de kant van de tegenstanders van het regime ook jihadisten uit Nederland en België mee.
Op 30 september begonnen bombardementen door Russische F-16's op gebieden in Syrië. Hun doel was naar eigen zeggen het vernietigen van stellingen van Islamitische Staat. Er was al een internationaal bondgenootschap opgericht onder leiding van de VS om deze terroristische organisatie te verjagen.
De Russen bombarderen echter niet (alleen) op IS, maar ook op de rebellengroepen. Hiermee willen ze het Syrische regeringsleger steunen, wat in 2014 behoorlijk in het nauw gedreven was. De positie van president Assad, bondgenoot van president Poetin, leek in 2014 te wankelen. Doch, met luchtsteun van de Russen, herovert het regeringsleger steeds meer gebied op de rebellen en IS. In 2015 omsingelde men heel Aleppo, een Syrische stad.
Belangrijke keerpunten
- De steden die het meest van de oorlog hebben gemerkt zijn Aleppo en Homs. Alle bewoners zijn deze steden intussen ontvlucht. Van het historische centrum van Aleppo is vrijwel niets meer over doordat er zoveel is gebombardeerd. In 2015 wist het regeringsleger, gesteund door de Russen, Aleppo te omsingelen.
- In augustus 2013 werd een voorstad van Damascus aangevallen door het regeringsleger, waarbij ook chemische wapens werden ingezet. President Obama had een jaar eerder verklaard dat het gebruik van dergelijke wapen zou betekenen dat er een "rode lijn" was overschreden. Toch heeft hij op dat moment geen verdere actie in Syrië ondernomen.
- Eind oktober hebben verschillende landen besloten de situatie in Syrië uitgebreid te bespreken in Wenen. Namens de Europese Unie zal een delegatie aanwezig zijn, maar ook Frankrijk zendt een afgevaardigde. Verder zullen ook Saoudi-Arabië, Libanon, Egypte, Turkije en Rusland deelnemen aan de gesprekken. De Iraanse regering maakte bekend eveneens een afgezant te sturen, tot woede van de Syrische oppositie. Eind oktober 2015 werd bekend dat het gesprek niets had opgeleverd.
- Halverwege november zagen wereldleiders in dat de situatie kritiek was. Hoewel er nog geen concrete onderhandelingen gaande zijn, of duidelijke afspraken gemaakt zijn, is wel naar voren gebracht dat er spoedig een staakt-het-vuren moet komen tussen de partijen. Verder maakte de NOS bekend dat de partijen denken aan nieuwe verkiezingen in Syrië. Wanneer er een definitief akkoord komt, is nog niet duidelijk. Ook of I.S. zich aan de afspraken houdt is nog maar de vraag.
- In 2015 zijn de tweede vredesbesprekingen in Génevé wederom afgelast, op verzoek van de regering-Assad.
Strijdende partijen
Doordat er inmiddels meerdere partijen in het conflict betrokken zijn geraakt, is de oorlog alleen maar ingewikkelder geworden.
- In eerste instantie hebben andere landen zich niet in het conflict gemengd. Later hebben de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk openlijk hun steun uitgesproken voor de opstandelingen. Iran en Rusland kozen partij voor president Assad.
- Doordat de partijen (d.w.z. president Assad en de rebellen) ook onderling conflicten hebben, is er nu sprake van een meervoudige burgeroorlog.
- President Assad en de commandanten van zijn leger, sluiten bondgenootschappen met diverse groeperingen om de oorlog te winnen. Ook Hezbollah is van de partij.
- Toen de Koerden een onafhankelijk land wilde (en daarvoor ook eigen legertjes oprichtte) werd dat door Assads regeringsleger toegestaan. Turkije beschuldigde de Koerden, die onder Assads regime overigens ook in relatieve vrijheid leefden, ervan samen te spannen met Assad. De Koerden zijn dus geen partij in het conflict tussen Assad en de rebellen.
- De groep opstandelingen viel uit elkaar, waardoor er verschillende groepjes gewapende rebellen zijn ontstaan. Eerst werkten zij samen in het zogenaamde Syrische Vrije Leger.
- Een aantal strenggelovige islamitische rebellen, werkt samen in het Islamitisch Front. Binnen al de groepjes rebellen zijn zij de belangrijkste partij. Daarnaast bestaan er vele andere groeperingen die samenwerken tegen Assad.
- Veel landen van Europa, Engeland, Frankrijk, Nederland en Duitsland staan achter de rebellen. Eerder koos de Verenigde Staten al de kant van de opstandelingen. Libië, Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije deden dat eveneens. Inmiddels heeft ook aartsvijand Israël hun steun aan de rebellen betuigd. De Europese Unie, de NAVO en de Arabische Liga zijn ook tegen Assad. Daar tegenover staat weer dat Rusland, Noord-Korea, Iran, Cuba, Algerije en Soedan hun trouwe bondgenoot Assad steunen.
Slachtoffers
In januari 2015 waren er volgens schattingen van de Verenigde Naties in Syrië door de burgeroorlog al meer dan 200.000 doden gevallen. Door de bombardementen die het regeringsleger uitvoert, komen ook veel burgers om of raken gewond. Daarnaast worden woningen gebombardeerd, waardoor mensen al snel dakloos zijn. Veel mensen ontvluchten het geweld en de ellende in Syrië massaal en reizen af naar Europa.