Zoologischer Garten Berlin

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Zoologischer Garten Berlin, of Zoo Berlin, is één van de twee dierentuinen in de Duitse hoofdstad Berlijn. De andere dierentuin heet Tierpark Berlin Friedrichsfelde. Toch is de Zoologischer Garten Berlin veel groter en bekender. De dierentuin in 35 hectare groot, zo'n 70 voetbalvelden, en telt de meeste diersoorten ter wereld. Ook is de dierentuin één van de oudste ter wereld.

De dierentuin is te vinden in het centrum van Berlijn, bij Station Berlin Zoologischer Garten (Bahnhof Zoo).

Geschiedenis

In de negentiende eeuw kwamen mensen steeds meer te weten over onze planeet en zo ook over de dieren er leefden. In Berlijn werd door professor M.H. Lichtenstein het Zoologisch Museum opgericht. Hier zijn nog altijd een hoop dieren te vinden, maar die waren niet in levende lijven te zien. Professor Lichtenstein vroeg aan de koning van Pruisen (Berlijn behoorde toen bij Pruisen) of er in Berlijn een soort van dierentuin kon worden geopend. Bewoners van de stad konden dan de dieren zelf bekijken en zien hoe ze leefden. De koning van Pruisen had nog wel wat dieren, waaronder veel fazanten. Deze leefden op Pauweneiland. In 1841 gaf de koning opdracht voor de bouw van de dierentuin en schonk al zijn dieren op Pauweneiland aan de Berlijnse bevolking. Drie jaar later, op 1 augustus 1844, opende de dierentuin onder de naam Zoologischer Garten bei Berlin. De dierentuin lag toen nog aan de rand van Berlijn. De dierentuin was uniek in Duitsland en was ook de eerste van dat land en de negende in Europa.

De eerste 25 jaar ging het niet goed met de dierentuin. Professor Lichtenstein was directeur, maar slechts als bijbaan. Daarnaast werkte de beroemde bioloog Alexander von Humboldt er nog. Toen Lichtenstein in 1857 stierf werd professor W.K.H. Peters de directeur, maar nog steeds als bijbaan. De dierentuin had iemand nodig met ervaring en dat was Dr. H. Bodinus. In 1867 werd hij directeur en had hiervoor al de Zoo Köln geleid. Het ging beter met de Zoo Berlin, er werden meer dieren aangekocht en de bezoekersaantallen stegen. De verblijven werden in de stijl van het leefgebied van de dieren gebouwd.

Nadat Bodinus in 1884 overleed ging het weer slechter, maar in 1888 werd de draad weer opgepakt. Toen werd onder andere de ingang verplaatst naar de Budapester Strasse. De dierentuin groeide uit tot één van de soortenrijkste ter wereld. In 1932 werden alle tralies vervangen door natuurlijke afscheiding, zoals Carl Hagenbeck dat ooit bedacht. Later kwam Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. In het bestuur mochten geen joden meer zitten en ook mochten ze geen aandelen in het bedrijf hebben. Vanaf 1939 was het zelfs helemaal verboden voor joden om de dierentuin in te komen. In 1938 bezat de dierentuin meer dan 4.000 dieren. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werden veel dieren geëvacueerd naar andere plekken in Duitsland.